دین کارتاژی، چند خدایی، بسیار نزدیک به دین فنیقی ها بود. با این وجود، باید توجه داشت که در کارتاژ دو دین وجود داشت: دین رسمی ایالت، و همچنین دین‌های باورهای عمومی. با توجه به مناقشات قابل توجه، به ویژه به دلیل اتهاماتی که در مورد آداب قربانی کردن کودکان مطرح می شود، باید دانست که دین کارتاژنی از قرن چهارم به شدت تحت تأثیر مبادلات بین کارتاژنی ها و یونانی ها به شدت «هونیزه شده» بود. سیسیل در این مقاله اول خواهیم دید که خدایان اصلی حاضر در این آیین کدام بودند
اساطیر کارتاژ، همانطور که در بالا اشاره کردیم، عمدتاً از اساطیر فنیقی ها به ارث رسیده است. دین آن علیرغم رونویسی به لاتین یا یونانی در منابع باستانی، این خصلت عمیقاً سامی غربی را در طول تاریخ خود حفظ کرده است. پانتئون، که تعداد نسبتاً بالایی از خدایان دارد، تحت سلطه بعل هامون است که اغلب با تانیت، خدای باروری به عنوان همسر همراه است. پادره به این معنی است که تانتیت در این مورد با خدای تأثیرگذارتر، بعل مرتبط است. بعل و تنیت انجمنی خاص برای شمال آفریقا هستند، زیرا در شرق، همسر بعل با خدای کارتاژینی متفاوت است. در واقع، در مشرق، این Astarte است و نه Tanit که همسر او بود. آستارت، حتی اگر فرقه او در دین کارتاژی ثابت شود، به نظر بسیار بیشتر پاک می شود و تانیت به عنوان آویز بعل جایگزین او می شود.
آنات و آدون
غیر از زوج بعل تنیت، خدایان دیگری بر زندگی مذهبی کارتاژ تأثیر گذاشتند. آنات یا آنات الهه عشق و جنگ بود، او خواهر خدای بعل بود. او یک دختر جوان زیبا بود که به خاطر نشاط و درنده بودن در جنگ معروف بود. این خدای کارتاژنی در زمان فرعون رامسس دوم توسط مصریان به عنوان محافظ پذیرفته شد. آنات بیشتر به خاطر نقشش در اسطوره مرگ و رستاخیز بعل شناخته می شود که در مقاله آینده خواهیم دید. تصاویر مصری آنات، الهه ای برهنه را به ما نشان می دهد که روی شیری ایستاده و گل ها را در دست دارد. ذکر این نکته ضروری است که الهه‌های آنات و آستارت بعداً تحت تأثیر هلنیستی در یک خدای واحد به نام آتارگاتیس ادغام خواهند شد. آدونیس خدای تأثیرگذار دیگری بود. یکی از نکات برجسته این خدا افسانه مرگ او بود. این یکی می گوید که این یک داستان عشقی بین او و الهه Astarte است که علت آن بوده است. این بد نتیجه داد زیرا این الهه مورد طمع خدای عالم اموات، معشوق رسمی او نیز بود. دومی در قالب یک گراز به آدونیس حمله کرده و او را می کشد. خون او که بر روی زمین می ریزد، هر سال خشخاش قرمز را می دهد. اگر این‌ها هر سال برمی‌گردند، به این دلیل است که Astarte هر بهار موفق شد آدونیس را به زندگی بازگرداند.
ملقرت: خدای عالم اموات
ملقرت، پسر بعل، پادشاه عالم اموات، محافظ جهان و نماد چرخه سالانه گیاهی بود. او همچنین خدای ثروت، صنعت و دریانوردی بود. تصویر خورشید در نظر گرفته شد. برای احترام به او، شعله ای ابدی در معبد او هر سال می سوخت، آتش بزرگی از شعله های آتش برافراشته می شد که کاهنان اجازه می دادند عقاب از آن فرار کند، نمادی از سال تولد دوباره. ملقرت به اشمون نیز معروف بود. یونانیان او را بنیانگذار اسطوره ای سلسله مقدونی می دانستند. نکته مهم دیگر این است که ملقرت نیز مانند تانتیت در مستعمرات مختلف شخصیت پولاد را به دست آورد. پولیاد به این معنی است که الوهیت به یک شهر اختصاص دارد و از آن محافظت می کند، مثلاً تانیت را می توان پولاد کارتاژ دانست، در حالی که ملکارت در گادس این نقش را بازی می کرد. ما همچنین این ایده از یک خدای پولاد را در جهان یونان خواهیم یافت که برای مثال آتنا به عنوان پولاد آتن …
منابع:
– ویکیپدیا
– www.cosmovisions.com
منبع عکس:
ویکیپدیا
